Hypothyreoïdie

Wat is hypothyreoïdie?

Hypothyreoïdie is de naam voor de aandoening die ook wel een te traag werkende schildklier wordt genoemd. Dit is een klacht waarbij de schildklier te weinig hormoon aanmaakt. Als gevolg daarvan wordt de stofwisseling afgeremd, deze gaat dan dus ook te traag. Opvallend is dat de kans dat vrouwen deze klacht oplopen vijfmaal groter is dan dat mannen dit doen. Daarnaast is het zo dat de kans op het oplopen van deze aandoening groter wordt op latere leeftijd. Het komt daardoor vaker voor bij ouderen dan bij jongeren.

Oorzaken van hypothyreoïdie

Hypothyreoïdie wordt vaak gevonden in een auto-immuunziekte. In dat geval gaat het lichaam zelf antistoffen aanmaken om de werking van de schildklier af te remmen. Dit kan er zelfs toe leiden dat het lichaam helemaal stopt met het aanmaken van hormoon. Andere mogelijke oorzaken zijn een schildklierontsteking, een operatie aan de schildklier, bestraling als behandeling van bijvoorbeeld kanker, behandeling met jodium van de radioactieve soort, medicijnen met daarin bijvoorbeeld jodium of lithium. Daarnaast zijn erfelijkheid en een bevalling aanleidingen. Let in deze situaties daarom extra goed op of de klachten worden opgemerkt.

Herkennen van de klacht

Het herkennen van een te traag werkende schildklier kan worden gedaan aan de hand van een flinke reeks symptomen. Deze symptomen zijn: snel koud hebben, aankomen in gewicht, vaak sloom of moe, een langzamere hartslag dan voorheen, meer last van verstopping (constipatie), meer last van haaruitval, een koude en droge huid, bleke huid, gezwollen gezicht of oogleden, lager wordende stem en onregelmatigere menstruatie. Wanneer een combinatie van symptomen wordt opgemerkt, dan is de kans op deze aandoening relatief groot. Laat de arts dit dan ook definitief vaststellen door een onderzoek hiernaar te doen.

Hypothyreoïdie behandeling

In de meeste gevallen kunnen de problemen met Hypothyreoïdie worden aangepakt door schildklierhormoon toe te dienen. Zo wordt het tekort aangepakt. Het is echter wel zo dat de dosering per patiënt sterk kan verschillen. Dit betekent dus dat het goed uitmeten van de juiste dosering wel enige werk en wat tijd in beslag kan nemen. Het is belangrijk laag te beginnen en indien nodig de dosering te verhogen.